Er schijnt een lichtstraal in mijn hart,
uiteenvallend in vele kleuren;
De tinten diep en zacht subtiel,
en weelderig als ’n roos kan geuren.
Het gebroken licht vervolgt zijn weg,
baant paden vrij waar duister is.
Schept allengs een caleidoscoop,
waar spiegelpracht en luister is.
Het lichte bouwwerk wordt volmaakt,
een tempel van de puurste schoonheid.
En op het altaar van mijn hart
wordt thans mijn zielsoffer bereid.
Ik neem de tijd, werk minutieus,
doortastend in mijn lichtgewelf;
Mijn blijdschap groeit in mijn besef:
mijn grootste offer, ben ik zelf.
© Jojanneke Noomen